Gehuwd met Naatje (Hans) Brest, *Blokzijl, 1890, op 30 augustus 1916 in Blokzijl. Naatje was een dochter van Salomon Levie Brest en Kaatje Hillesum.

 

Heiman en Naatje kregen een zoon en een dochter: Eliazar en Kitty. Eliazar overleed op 19 februari 1937 in Winterswijk op 19-jarige leeftijd.

 

Heiman Philips was eigenaar van een manufacturenzaak, maar ging ook met stalen langs de boerderijen in het Winterswijkse buitengebied en werd dan de 'lepkeskaerl' genoemd. Heiman Philips was één van de zes Winterswijkse slachtoffers van de razzia in Gelderland op 8 oktober 1941. Familieleden kregen in 1941 een kort bericht uit het concentratiekamp dat Heiman ‘op de vlucht was neergeschoten’.

 

 

 

 

 

 

Toen mijn moeder bij Heiman Philips vitrage voor het hoge keukenraam bestelde, klom hij via een stoel op het aanrecht om de maat te nemen, om daarna zó van het aanrecht te springen. Mijn moeder schrok. Heiman schrok ook en zei: 'Boh foi, dat was deper dan ik dachte!'

 

Kitty Philips, dochter van Heiman Philips en Hans Brest, * Winterswijk, 26 december 1921 – Tilburg, 23 maart 1945.

Kitty Philips heeft met haar moeder de oorlog overleefd. Kort na de bevrijding is moeder aangereden door een Canadese tank. Zij werd daarom opgenomen in het ziekenhuis. Haar dochter Kitty werd op haar kamer gebracht met hersenvliesontsteking. Kitty is daaraan na enkele dagen overleden.

 

 

 

 

“Juffrouw Philips (nu zou het ‘mevrouw’ Philips zijn) had mijn vader, J.W. Hesselink, gevraagd of ze bij ons wat pakjes uit de zaak in bewaring kon geven voor na de oorlog. Op een avond toen we aan tafel zaten, hoorden we steeds geloop en gepraat. Mijn vader is in de schuur gaan kijken (in ons huis, voor de balen koffie) en wij mochten ook mee. Een enorme hoop pakken lag er. Ze zijn overeengekomen dat wij (familie en personeel) er uit mochten nemen wat we nodig hadden. Alles zou genoteerd worden en ’t geld in de brandkast bewaard worden. Met hulp van ons vertrouwd personeel is toen alles op de hoogste zolder goed verstopt en na de bevrijding weer aan juffrouw Philips teruggegeven. Juffrouw Philips heeft me als trouwcadeau het laatste cadeau van haar man gegeven, een tableau voor op de ontbijttafel. We hebben het maar één keer gebruikt. De herinneringen waren te zwaar. Na de oorlog hebben we het haar teruggegeven. Ze gaf ook een groot stuk Brussels kant, verpakt in blauw papier (om verkleuren tegen te gaan). “Voor je sluier, Linie”, zei ze er bij. En dat is gebeurd. Ik heb de sluier later doorgegeven aan mijn dochter voor haar oudste dochter.” 

 

 

 

Echtgenote mevrouw Philips-Brest overleefde de oorlog en zette de zaak voort.